Artikel geschreven door: Nico de Jong, Strateeg en coach bij Onwijs Marketing

Geen marketeer en toch deelnemen, waarom eigenlijk? Ik vroeg het haar. Katrien: ‘Tja, van origine ben ik architect en stedenbouwkundige, maar mijn gevoel zei dat ik iets bij mezelf moest veranderen en dat jij daarin van betekenis kon zijn. Ik ging dus echt voor de persoonlijke ontwikkeling.’

Ze vervolgt haar verhaal: ‘In de eerste sessie zat eigenlijk alles al. Het vertrouwen op mezelf, mijn creatieve vermogen i.c.m. de carnaval en zelfs de familierelaties. Met mijn onderwijsbril op, vind ik dat heel mooi. Eerst komt alles in vogelvlucht voorbij en de negen maanden daarna ben ik de cadeautjes uit gaan pakken. Dat heb je echt goed opgezet, niet dat ik je dat hoef te zeggen, maar toch…’. Terloops vraag ik haar of de naam van het programma dan wel klopt. Zij: ‘Nee totaal niet. Niet dat dat erg is, maar ik zou het eerder ‘soulsearching’ noemen. Dat dekt veel meer de lading. Of beter een Nederlandse naam: Vind je kern, voel je kern, leef je kern, spreek je kern. Iets in die hoek.’

Hadden we dan ook na de eerste sessie al klaar kunnen zijn? Haar antwoord: ‘Nee, absoluut niet. Die negen maanden vond ik juist heel fijn. Alles wat we aangeboden kregen tijdens de opleidingsdagen, kon ik daarna integreren. Want je kunt heel veel bedenken, maar als je het niet helemaal doorvoeld of doorleefd hebt dan kun je er in je dagelijks leven niks mee. Dat geldt voor mij, maar ik ben daarin niet de enige zou ik zo zeggen…’.

‘Het geheel is meer dan de som der delen, ook voor dit programma.’

Wat vond je van de inhoudelijke componenten waar we het meer over de strategische kant van marketing hebben gehad? Zij: ‘Of je nu een strategie ontwikkelt voor marketing, een onderwijsontwikkeling of ruimtelijke ontwikkeling, dat maakt eigenlijk niet uit. Jij legde het mooi uit aan de hand van enkele vragen: waar sta je; waar wil je heen; hoe kom je er? En ook toen het inhoudelijk dieper over marketing ging, kon ik mijn persoonlijke ontwikkeling er in kwijt. Dus dat was heel fijn.’

Ik vraag haar welke onderdelen van het programma waardevol waren. Katrien: ‘Met dat ik dingen noem, doe ik tekort aan alles. Voor mij zit het ‘m meer in het geheel, dan in de onderdelen. Het geheel heeft daar ook voor mij in bijgedragen. Bovendien denk ik dat de tijd daar ook een belangrijke factor in heeft gespeeld. Het ging namelijk niet alleen over de momenten dat we bij elkaar kwamen. Maar zeker ook om de tijd die je buiten het programma doormaakt. Dat waren voor mij de momenten om alles te doorleven en te integreren in wat ik geleerd en gevoeld had. Zonder aanwezigheid van de anderen, toch hun aanwezigheid en steun voelen. Dat was heel helpend. Zo werkte dat voor mij.’

Ze vervolgt: ‘Als ik er dan toch een paar dingen moet uitpikken, dan zijn het bijvoorbeeld de mooie gesprekken die we met elkaar hebben gevoerd. Die niet stopten bij de buitenkant. De fysieke oefeningen van Jeroen waren ook ontzettend helpend. Daar ben ik mezelf wel tegengekomen. Dingen die op het oog simpel lijken, maar voor mij heel lastig waren. Bijvoorbeeld het moment dat iemand op me af moest lopen en dat ik ‘ho’ moest zeggen. Die oefening heeft een enorme impact op mij gehad.’

‘De mooie gesprekken die we voerden, stopten niet bij de buitenkant…’

‘Daarnaast ook de ademhalingsoefening met Wiebe. Het ijsbad aansluitend had voor mij niet gehoeven. Dat was één van die momenten dat ik had moeten zeggen, ik sla gewoon over. En niet omdat ik het ijsbad niet interessant vond, maar die ademhalingsoefening had al dermate veel impact gemaakt dat het ijsbad te snel kwam. Een typisch moment waarop ik voor mezelf mocht gaan staan. Ik deed dat halfslachtig. Mooi leermoment.’

Nu, een paar maanden na afloop van het programma vraag ik Katrien of ze het geleerde ook in de praktijk toepast. Katrien: ‘Absoluut. Kijk, voor mij is werk en privé één ding, ik ben zelf de mens. Dus wat ik op persoonlijk vlak heb ontwikkeld, kan ik ook meteen kwijt in alles wat ik tegenkom.

‘Absoluut geschikt als je een grote sprong voorwaarts wilt maken’

Als laatste vraag ik Katrien voor wie dit programma geschikt is en voor wie niet. Ze antwoordt: ‘Mensen die echt zin hebben om een grote sprong voorwaarts te maken. Zowel persoonlijk als zakelijk. En het is zeker geschikt voor mensen die niet goed weten welke stappen ze daarin kunnen zetten en hoe ze die moeten maken. Dat is wat het mij heeft gebracht in ieder geval. Ontwikkeling van jezelf, waarbij je de ruimte krijgt om er veel van jezelf in te stoppen. Jij geeft namelijk de ruimte, waarbij je bijna ook de ruimte geeft om er niks mee te doen, maar jij bent er altijd wel voor ons geweest en je spoorde ons ook aan om jou op te zoeken. Dus als je dat fijn vindt is het absoluut een geschikt programma.’

Voor wie niet dan? ‘Voor mensen die het in hapklare brokken voorgeschoteld willen krijgen. Voor als je vrijwel niks wilt doen behalve wat formats invullen. Doe dan vooral niet mee. Je moet echt zelf de wens hebben om te groeien.’

‘Ik ben tegenwoordig helemaal aanwezig in mezelf’

Of ze nog een paar laatste woorden heeft? Katrien: ‘Ik denk dat de stilte veelzeggend is. Dat ik voel, dat zijn misschien wel de woorden die ik wil zeggen, dat ik voel heeft me veel gebracht. Dat gevoel zat ergens in mijn tenen, weet ik veel waar… Maar ik ben tegenwoordig helemaal aanwezig in mezelf. Terwijl het er natuurlijk altijd al was, maar ik gebruikte het niet. Ja, dat voelen heeft me echt heel veel gebracht. En ik zet het tegenwoordig ook overal in, in ieder gesprek, iedere ontmoeting. Dat ik in een gesprek tegelijk kan luisteren en voelen, zonder dat ik mijn hoofd laat regeren, is echt heerlijk. Dat maakt het, en nu ga ik een vies woord gebruiken, veel efficiënter. Maar het is wel zo. Ik kan veel sneller naar de kern. En niet alleen tijdens het gesprek wordt het efficiënter, ook de acties die ik uitzet naar aanleiding van mijn gevoel. Ik laat nu de flauwekul achterwege. Het gaat daadwerkelijk over dát waar het over moet gaan.’